เหล็กกล้าไร้สนิมขึ้นชื่อในด้านความทนทานต่อการเกิดสนิมและการกัดกร่อน แต่ภายใต้เงื่อนไขบางประการ เหล็กกล้าไร้สนิมยังคงสามารถสัมผัสกับการกัดกร่อนได้เหล็กกล้าไร้สนิมมีโครเมียมอย่างน้อย 10.5% ซึ่งก่อตัวเป็นชั้นโครเมียมออกไซด์บาง ๆ ที่มองไม่เห็นบนพื้นผิวชั้นนี้เรียกว่าชั้นพาสซีฟ ทำหน้าที่ปกป้องเหล็กที่อยู่ด้านล่างจากการเกิดสนิม
อย่างไรก็ตาม หากชั้นพาสซีฟเสียหายหรือถูกบุกรุก เหล็กกล้าไร้สนิมอาจเสี่ยงต่อการเกิดสนิมได้ปัจจัยที่สามารถนำไปสู่การสลายตัวของชั้นพาสซีฟและการเกิดสนิม ได้แก่ :
การสัมผัสกับสภาพแวดล้อมที่กัดกร่อน: เหล็กกล้าไร้สนิมอาจได้รับผลกระทบจากสารกัดกร่อนบางชนิด เช่น คลอไรด์ กรด และเกลือตัวอย่างเช่น หากท่อเหล็กกล้าไร้สนิมสัมผัสกับคลอไรด์ไอออนในระดับสูง เช่น บริเวณชายฝั่งทะเลหรือสภาพแวดล้อมที่มีความเค็มสูง อาจเกิดการกัดกร่อนแบบรูพรุนหรือรอยแยกได้
ความเสียหายทางกล: รอยขีดข่วน การเซาะร่อง หรือรูปแบบอื่นๆ ของความเสียหายเชิงกลที่พื้นผิวสามารถทำลายชั้นพาสซีฟและเป็นช่องทางให้การกัดกร่อนเริ่มต้นขึ้น
ขาดออกซิเจน: เหล็กกล้าไร้สนิมต้องการออกซิเจนเพื่อรักษาชั้นพาสซีฟในสภาพแวดล้อมที่มีออกซิเจนจำกัด เช่น น้ำนิ่งหรือการใช้งานแบบฝัง เหล็กกล้าไร้สนิมอาจมีแนวโน้มที่จะเกิดการกัดกร่อนเฉพาะที่
อุณหภูมิที่สูงเกินไป: ในบางกรณี การสัมผัสกับอุณหภูมิที่สูงมากสามารถนำไปสู่การก่อตัวของโครเมียมคาร์ไบด์ ซึ่งอาจทำให้ปริมาณโครเมียมที่อยู่ใกล้กับขอบเกรนหมดไปและทำให้เกิดการกัดกร่อนตามขอบเกรนได้
เหล็กกล้าไร้สนิมขึ้นชื่อในด้านความทนทานต่อการเกิดสนิมและการกัดกร่อน แต่ภายใต้เงื่อนไขบางประการ เหล็กกล้าไร้สนิมยังคงสามารถสัมผัสกับการกัดกร่อนได้เหล็กกล้าไร้สนิมมีโครเมียมอย่างน้อย 10.5% ซึ่งก่อตัวเป็นชั้นโครเมียมออกไซด์บาง ๆ ที่มองไม่เห็นบนพื้นผิวชั้นนี้เรียกว่าชั้นพาสซีฟ ทำหน้าที่ปกป้องเหล็กที่อยู่ด้านล่างจากการเกิดสนิม
อย่างไรก็ตาม หากชั้นพาสซีฟเสียหายหรือถูกบุกรุก เหล็กกล้าไร้สนิมอาจเสี่ยงต่อการเกิดสนิมได้ปัจจัยที่สามารถนำไปสู่การสลายตัวของชั้นพาสซีฟและการเกิดสนิม ได้แก่ :
การสัมผัสกับสภาพแวดล้อมที่กัดกร่อน: เหล็กกล้าไร้สนิมอาจได้รับผลกระทบจากสารกัดกร่อนบางชนิด เช่น คลอไรด์ กรด และเกลือตัวอย่างเช่น หากท่อเหล็กกล้าไร้สนิมสัมผัสกับคลอไรด์ไอออนในระดับสูง เช่น บริเวณชายฝั่งทะเลหรือสภาพแวดล้อมที่มีความเค็มสูง อาจเกิดการกัดกร่อนแบบรูพรุนหรือรอยแยกได้
ความเสียหายทางกล: รอยขีดข่วน การเซาะร่อง หรือรูปแบบอื่นๆ ของความเสียหายเชิงกลที่พื้นผิวสามารถทำลายชั้นพาสซีฟและเป็นช่องทางให้การกัดกร่อนเริ่มต้นขึ้น
ขาดออกซิเจน: เหล็กกล้าไร้สนิมต้องการออกซิเจนเพื่อรักษาชั้นพาสซีฟในสภาพแวดล้อมที่มีออกซิเจนจำกัด เช่น น้ำนิ่งหรือการใช้งานแบบฝัง เหล็กกล้าไร้สนิมอาจมีแนวโน้มที่จะเกิดการกัดกร่อนเฉพาะที่
อุณหภูมิที่สูงเกินไป: ในบางกรณี การสัมผัสกับอุณหภูมิที่สูงมากสามารถนำไปสู่การก่อตัวของโครเมียมคาร์ไบด์ ซึ่งอาจทำให้ปริมาณโครเมียมที่อยู่ใกล้กับขอบเกรนหมดไปและทำให้เกิดการกัดกร่อนตามขอบเกรนได้
